Kupujesz młode ziemniaki? Zwróć na to uwagę podczas wizyty na targu

Na początek warto zaznaczyć, że ziemniaki wczesne to nie to samo, co młode. Do czynienia mamy również z "jadalnymi", importowanymi i polskimi kartoflami. Jak rozróżnić te wszystkie warzywa? Czas rozwiać wszelkie wątpliwości. 

Określeń "ziemniaki młode" i "ziemniaki wczesne" nie stosujemy zamiennie. Te drugie można kupić na targach i w sklepach już w marcu i kwietniu. Zaliczamy do nich odmiany tj. Fresco, Barber, Denar i Arielle. Pochodzą one z państw leżących nad basenem Morza Śródziemnego. Tam ich proces wegetacji i tryb hodowania jest inny, a bulwy rosną szybciej. Zabezpiecza się je przed gniciem najczęściej przy użyciu środków chemicznych. 

Młode ziemniaki możemy kupić w maju i czerwcu. Cechuje je mały rozmiar, a także cienka i łuszcząca się skórka. Ponadto zawierają więcej skrobi i wody niż wczesne kartofle, są mniej kaloryczne. Poza tym nie możemy ich długo przechowywać, ponieważ szybko tracą swoją świeżość. 

Etykieta "jadalne" na ziemniakach jest informacją o bulwach zeszłorocznych, które były zbierane jesienią. W sklepie znajdziemy zarówno te pochodzące z polski, jak i z innych krajów Unii Europejskiej, a nawet takie hodowane poza nią. 

Przy zakupie warto również zwracać uwagę na typ kulinarny ziemniaka. Wyróżniamy cztery typy:

• A - używane w sałatkach, zupach, zapiekankach i mrożonych warzywach;
• B - stanowiące dodatek do mięs i sosów, a także wykorzystywane do robienia frytek i chipsów;
• C - idealne do purée i przyrządzenia zup;
• D - przeznaczone do produkcji skrobi i alkoholu. 

Istnieją jeszcze typy pośrednie tj. AB oraz BC. Te pierwsze łączą w sobie cechy typów A i B, są wystarczająco twarde i wilgotne, aby zachować zwięzłość po ugotowaniu. Z kolei typ BC cechuje mączystość, ale mniejsza niż u typu C. 

Zarówno typy kulinarne, jak i konsystencja bulw są zależne od zawartości suchej masy i skrobi. Pamiętajmy, że im wyższą mają zawartość tych składników, tym większa jest ich skłonność do rozgotowania.