Niebieskie grzyby w polskich lasach. Czy można je jeść?

O tym, że ktoś natknął się na niebieskiego grzyba, można się dowiedzieć dopiero po rozkrojeniu. Niekiedy ciemno-niebieskie plamy są widoczne również na zewnętrznej części. Jeśli natrafi się na taki dar lasu, to z dużą dozą prawdopodobieństwa będzie to piaskowiec modrzak.

Gyroporus cyanescens zalicza się do gatunku grzybów z rodziny piaskowcowych. W nomenklaturze mykologicznej określa się go również jako: borowik polny, granatek, grzyb piaskowy, huba siniak, grzyb siny, modrzak siniak, siny grzybek, czy zajączek siniejący lub modrak, podlaszek. Co warto wiedzieć na temat tej odmiany?

Modraki są gatunkiem niezwykle rzadko spotykanym w polskich lasach. Są oznaczone statusem "R", co odnosi się do potencjalnego zagrożenia. Gsrzyb ma nieduży zasięg geograficzny i małe obszary siedliskowe. 

Niebieskie grzyby w Polsce można znaleźć na gruntach piaszczystych, w górach i okolicach podgórskich. Modrak występuje w lasach liściastych pod bukami, brzozami, dębami lub sosnami. Co ciekawe piaskowiec modrzak jest dopuszczony do handlu.

Modrzak siniak zalicza się do odmian jadalnych. Pojawia się w lasach od czerwca do października. Można go dodawać do zup, sosów, a także suszyć. 

Jego smak, ale także i zastosowanie porównuje się najczęściej do popularnego grzyba – borowika. Warto wiedzieć, że modrzak siniak traci niebieski kolor w trakcie obróbki cieplnej, suszony ją zachowuje.

Zajączek siniejący ma kapelusz od średnicy od 3 do 12 cm średnicy. Jego kształt jest początkowo półkulisty, wypukły, a dalej poduchowaty i raczej spłaszczony. Powierzchnia modrzaka siniaka jest matowa, nieco włóknista i pilśniowa. Z zewnątrz grzyb ma piaskowy, ochrowy, kremowy, a niekiedy całkiem biały odcień.

Na spodzie grzyba można zauważyć hymenofor rurkowaty. Rurki z porami o białym lub żółtym kolorze po dotknięciu lub uszkodzeniu (rozcięciu) zmieniają szybko kolor na błękitny lub ciemnoniebieski. Tak samo dzieje się z miąższem. Trzon modrzaka siniaka ma wysokość od 5 do 12 centymetrów.