Uważaj na nie podczas górskich wędrówek. W ciepłe dni jest ich coraz więcej

Żmija zygzakowata to gatunek jadowitego węża z rodziny żmijowatych, który zwykle osiąga około 90 cm, choć czasem dorasta nawet do 120 cm. Na grzbiecie ma charakterystyczny zygzak, ciemniejszy od barwy podstawowej, która może być brązowa, srebrzystoszara, niebieskoszara, żółtawa, oliwkowozielona, czerwonobrązowa lub miedzianoczerwona. 

Widok żmii u wielu osób wywołuje niepokój, a nawet strach. Czy jednak jest się czego bać? Warto dowiedzieć się, jak powinniśmy się zachować, gdy ją zauważymy.

Upalna pogoda zachęca do częstego wychodzenia na zewnątrz i krótszych lub dłuższych podróży. W czasie majówki 2024 sporo osób zdecydowało się na wyjazd w Tatry i odwiedzenie Tatrzańskiego Parku Narodowego. Turyści mogli natknąć się na szlaku między innymi na żmije zygzakowate, czyli jedynego jadowitego węża, występującego w Polsce.

Tatrzański Park Narodowy postanowił więc przestrzec turystów przed niewłaściwym zachowaniem na szlaku, ponieważ żmije zygzakowate wraz z rozpogodzeniem rozpoczęły swój okres godowy. Na Facebooku parku pojawił się filmik, na którym widać sporych rozmiarów żmiję, pełzającą po jego terenie. 

Czytaj też: Nie tylko ścieżka w koronach drzew. To miejsce  jest idealne na wycieczkę z dziećmi 

Choć żmija zygzakowata jest jadowita, człowieka może ukąsić jedynie w sytuacji zagrożenia. Właśnie dlatego należy wiedzieć, jak zachować się, gdy zauważymy ją na swojej drodze. Nie zbliżajmy się do gada i w żaden sposób go nie denerwujmy. To jeden z najbardziej płochliwych węży w Polsce, dla którego spotkanie z człowiekiem jest samo w sobie stresujące. 

Żmija jeśli tylko może, sama będzie uciekać. Najlepiej więc zatrzymać się, zrobić krok w tył i zaczekać aż spokojnie odpełznie. Jeśli zaś zwinie się w kłębek, oznacza to, że jest wystraszona. Można wówczas oddalić się o kilka kroków i spokojnie ją ominąć. Trzeba tylko być ostrożnym i patrzeć pod nogi, aby przypadkiem nie nadepnąć na żmiję. Jej ukąszenie może być niebezpieczne zwłaszcza dla dzieci i osób starszych, choć zwykle nie jest ona śmiertelnie groźna.