To najlepszy moment na sadzenie iglaków. Ogrodnik podpowiada, o czym warto pamiętać

Wybór odpowiedniego momentu na posadzenie iglaków zależy od kilku czynników, takich jak rodzaj sadzonki czy warunki klimatyczne. Generalnie, iglaki można sadzić zarówno wiosną, jak i jesienią, ale każda z tych pór roku ma swoje zalety i wady.

Sadzenie wiosenne

Sadzenie wiosenne przypada na okres od połowy kwietnia do połowy maja, zanim na pędach pojawią się zielone pąki. Wiosenne sadzenie daje roślinom cały sezon wegetacyjny na ukorzenienie się i adaptację do nowych warunków. Należy jednak pamiętać, że młode iglaki posadzone wiosną wymagają regularnego podlewania, zwłaszcza w okresach letnich upałów, aby zapobiec przesuszeniu.

Sadzenie jesienne

Sadzenie jesienne odbywa się od połowy sierpnia do połowy października. Gleba jest wtedy jeszcze ciepła po lecie, co sprzyja szybkiemu ukorzenianiu się roślin. Dodatkowo, jesienne opady deszczu pomagają w nawadnianiu, zmniejszając konieczność podlewania. Jednak posadzenie iglaków zbyt późno jesienią może skutkować niedostatecznym ukorzenieniem przed nadejściem mrozów, co zwiększa ryzyko przemarznięcia.

Warto również zwrócić uwagę na rodzaj sadzonki. Iglaki sprzedawane w pojemnikach można sadzić przez cały sezon wegetacyjny, od wiosny do jesieni, unikając jednak okresów ekstremalnych upałów. Natomiast rośliny z odkrytym systemem korzeniowym lub balotowane (z bryłą ziemi owiniętą jutą) najlepiej sadzić w okresach ich spoczynku, czyli wczesną wiosną lub jesienią. 

Sukces w uprawie iglaków w dużej mierze zależy od właściwego przygotowania stanowiska i gleby. Większość iglaków preferuje stanowiska słoneczne lub półcieniste oraz gleby o lekko kwaśnym odczynie (pH 5,5-6,5). Przed posadzeniem warto sprawdzić odczyn gleby za pomocą dostępnych w sklepach ogrodniczych testerów. Jeśli pH jest zbyt wysokie, można je obniżyć, dodając kwaśny torf lub specjalistyczne podłoże dla iglaków.

Gleba powinna być żyzna, przepuszczalna i dobrze zdrenowana. W miejscach o ciężkiej, gliniastej glebie warto wykonać drenaż, dodając warstwę żwiru lub piasku na dnie dołka, co zapobiegnie zastojowi wody i gniciu korzeni. Przed posadzeniem zaleca się również wzbogacenie gleby kompostem lub dobrze przerobionym obornikiem, co dostarczy roślinom niezbędnych składników odżywczych.​

Proces sadzenia iglaków krok po kroku

1. Przygotowanie dołka - wykop dołek o średnicy około dwóch razy większej niż bryła korzeniowa sadzonki i głębokości nieco większej od jej wysokości. Spulchnij dno i ściany dołka, co ułatwi korzeniom penetrację gleby. ​
2. Nawodnienie sadzonki - przed posadzeniem warto zanurzyć bryłę korzeniową w wodzie na około 15-30 minut, aby dobrze nasiąkła. To pomoże roślinie lepiej znieść stres związany z przesadzaniem. ​
3. Umieszczenie rośliny w dołku - delikatnie umieść sadzonkę w dołku, tak aby górna powierzchnia bryły korzeniowej znalazła się na poziomie gruntu. W przypadku roślin balotowanych, jeśli bryła jest owinięta jutą, nie zdejmuj jej - materiał ten ulegnie naturalnemu rozkładowi. ​
4. Zasypywanie dołka - zasyp dołek przygotowaną wcześniej mieszanką ziemi, delikatnie ugniatając ją wokół korzeni, aby wyeliminować ewentualne puste przestrzenie. Po wypełnieniu połowy dołka można nalać wodę, poczekać aż wsiąknie, a następnie dosypać resztę ziemi. ​
5. Podlewanie - po posadzeniu obficie podlej roślinę, co pomoże osadzić glebę wokół korzeni i zapewni odpowiednią wilgotność. W kolejnych tygodniach monitoruj wilgotność gleby i podlewaj rzadziej, ale obficiej, by woda dotarła głębiej do systemu korzeniowego. Płytkie, częste podlewanie może doprowadzić do tego, że korzenie pozostaną blisko powierzchni, co czyni roślinę mniej odporną na suszę i mrozy.
6. Ściółkowanie - warstwa kory sosnowej, trocin, igliwia lub zrębków chroni korzenie przed nadmiernym parowaniem wody, hamuje wzrost chwastów, a zimą pomaga utrzymać stabilną temperaturę podłoża. Dodatkowo z czasem rozkładająca się ściółka wzbogaca glebę o cenne związki organiczne, poprawiając jej strukturę.
7. Nawożenie - nowo posadzone iglaki nie wymagają nawożenia od razu. Wzbogacenie dołka kompostem lub dobrze rozłożonym obornikiem w zupełności wystarczy na pierwszy sezon. Pierwsze nawożenie najlepiej przeprowadzić wiosną następnego roku, gdy roślina dobrze się zakorzeni.

Choć sadzenie iglaków wydaje się proste, w praktyce wiele problemów wynika z kilku powtarzających się błędów. Oto te najczęstsze:

• zbyt głębokie sadzenie - roślina powinna być umieszczona na tej samej głębokości, na jakiej rosła wcześniej. Zbyt głębokie posadzenie może prowadzić do gnicia szyjki korzeniowej,
• nieodpowiednie stanowisko - zbyt cieniste lub zbyt suche miejsca nie sprzyjają zdrowemu wzrostowi. Niektóre gatunki iglaków, jak sosny czy jałowce, źle znoszą nadmiar cienia i wilgoci,
• brak przygotowania gleby - sadzenie bez wcześniejszego spulchnienia gleby i bez sprawdzenia jej pH może skutkować słabym przyjmowaniem się rośliny i zahamowaniem wzrostu,
• brak drenażu - w ciężkich, gliniastych glebach konieczne jest wykonanie warstwy odsączającej, która zabezpieczy korzenie przed zastojem wody,
• ignorowanie potrzeby podlewania po posadzeniu - nawet jeśli pada deszcz, nowo posadzona roślina potrzebuje regularnego, kontrolowanego podlewania, aby dobrze się zakorzenić.

Pierwsze tygodnie po posadzeniu są najważniejsze dla młodych iglaków. To wtedy drzewko lub krzew najintensywniej pracuje nad rozbudową systemu korzeniowego. Regularne podlewanie i kontrola wilgotności gleby to podstawa. Warto również obserwować roślinę - czy nie żółknie, nie traci igieł, czy nie więdnie. Wszelkie niepokojące objawy to sygnał, że trzeba szybko zareagować.

W sezonie zimowym młode iglaki warto osłonić - zwłaszcza te zimozielone. Można do tego użyć agrowłókniny, chochołów słomianych lub siatki cieniującej. Dzięki temu roślina nie ulegnie uszkodzeniu przez mróz lub silne, wysuszające wiatry.

Wiosną warto usunąć uschnięte lub uszkodzone pędy, zachowując jednak ostrożność - zbyt intensywne cięcie może opóźnić rozwój. Z czasem, gdy iglak się rozrośnie, warto zacząć jego formowanie i kształtowanie - nie tylko ze względów estetycznych, ale też by pobudzić roślinę do zagęszczania się.