Ten krzew bije na głowę hortensje. A do tego jest prostszy w uprawie niż róże

Pierisy to urokliwe, jednak nieco zapomniane krzewy. Tworzą efektowne kompozycje w skalnych czy japońskich ogrodach. Jakie są najciekawsze odmiany tych roślin? Co jest ważne w ich uprawie? Odpowiedzi na te pytania znajdziesz w tym artykule. 

Pieris japoński występuje w wielu ciekawych odmianach. Niektóre z nich mogą być dodatkowo obrzeżone, a w młodym stadium przybierać różne odcienie czerwieni. Nie zapominajmy też o dekoracyjnych kwiatach, wspaniale wyglądających na wrzosowiskach. 

Jakie odmiany pierisa japońskiego są najciekawsze? Oto lista:

• "Florest Falme"

Zimozielony, kulisty krzew, ostatecznie osiągający 2 m wysokości. Młode liście wybarwiają się na odcienie czerwieni, a z czasem zmieniają barwę na różową i zieloną. W kwietniu i maju roślina wydaje dzwonkowate kwiaty. 

• "Valey Valentine"

Dorasta do 150 cm wysokości. Wiosenne przyrosty tego pierisa są zdobione przez młode, brązowe liście, które mają różową obwódkę. Z czasem jej kolor zmienia się na białą. Kwiaty są natomiast czerwonymi, zwisającymi wiechami. 

• "Red Mill"

Osiąga 100 cm wysokości. Cechuje się wiosennymi przyrostami, zdobiącymi krzew karminowo-czerwonymi wybarwieniami. Potrafi wytrzymać duże mrozy, nawet do -26 stopni Celsjusza. 

• "Pink Delight"

Ten pieris ma pąki kwiatowe zabarwione na różowo. Z kolei kwiaty mają nieco jaśniejszy odcień. 

Pieris japoński rośnie dobrze na półcienistym albo cienistym, osłoniętym od wiatru stanowisku. Gleba powinna być kwaśna, próchnicza i bogata w składniki pokarmowe. 

Ten krzew jest średnio odporny na mróz. W chłodniejszych częściach Polski (w centrum i na wschodzie) musimy zapewnić mu osłony. Warto okrywać go gałązkami iglastymi albo agrowłókniną oraz ściółkować podłoże korą sosnową. 

Pieris wymaga systematycznego podlewania, natomiast nie musi być intensywnie nawożony. Wystarczy zasilić go dawką 50 g nawozu do roślin wrzosowatych na początku sezonu wegetacyjnego. 

Jeśli chodzi o przycinanie, to wykonujemy ten zabieg późnym latem albo jesienią. Musimy jedynie usunąć chore i uschnięte pędy.