Zachowek dla osób nieuwzględnionych w testamencie. Tylko po ojcu, czy również po matce?

W kwestii zachowku podstawą prawną jest art. 991 § 1 Kodeksu cywilnego, który brzmi:

Jasno z niego wynika, że roszczenie o zachowek przysługuje zstępnym (dzieci, wnuki, prawnuki itd.), małżonkowi oraz rodzicom, którzy nie zostali ujęci w testamencie, a na gruncie ustawowym mieliby prawo do dziedziczenia po zmarłym. Należy również pamiętać, że zachowek zawsze będzie roszczeniem pieniężnym. Nawet jeśli spadkodawca przekaże cały majątek (np. mieszkanie) instytucji charytatywnej, osoby uprawnione do zachowku otrzymają określoną kwotę pieniędzy, a nie np. część nieruchomości.

Sprawdź również: Duże zmiany w dziedziczeniu. Wiele osób nie otrzyma spadku po rodzicach

Art. 991 § 1 Kodeksu cywilnego wskazuje na dwie grupy spadkobierców, które są uprawnione do zachowku, a także rozróżnia jego wartość. W pierwszej grupie znajdują się osoby, trwale niezdolne do pracy lub małoletnie. W ich przypadku wartość zachowku to 2/3 wartości udziału spadkowego. Druga grupa obejmuje pozostałych spadkobierców, którym przypadałby spadek zgodnie z ustawą. W tej sytuacji są oni uprawnieni do wniesienia roszczenia o zachowek w wysokości połowy wartości udziału spadkowego.

Co do zasady przepisy Kodeksu cywilnego nie rozróżniają, po którym rodzicu należy się spadkobiercy zachowek. Oznacza to, że bez względu na fakt, czy osobie uprawnionej do wniesienia roszczenia zmarł ojciec, czy matka, ma takie samo prawo do zachowku. Również nie ma to wpływu na jego wysokość i część, jaka należy się zstępnemu, małżonkowi lub rodzicom.