Twoje imię kończy się w ten sposób? To ma szczególne znaczenie

Każde z imion na świecie niesie ze sobą jakąś historię oraz symbolikę, jednak to te o słowiańskim pochodzeniu skrywają w sobie najbardziej wyjątkowe informacje. Dla naszych przodków były one niezwykle ważne, ponieważ poza identyfikacją poszczególnych członków grupy społecznej pełniły także funkcję ochronną. 

Były swego rodzaju życzeniem i wróżbą na przyszłość, która miała w pewnym stopniu kształtować ludzkie przeznaczenie. Najlepszy dowód na to jest zawarty w ich ostatnim członie. Końcówki prasłowiańskich imion, (z których wiele, jest wciąż nadawanych współcześnie), mają bardzo ciekawe znaczenie.

Czy wiesz, że wiele imion, które są do dziś nadawane w Polsce, ma prasłowiańskie korzenie? Nosili je nasi przodkowie zamieszkujące te ziemie już w X wieku, a przetrwały tak długo, ponieważ ich końcówki m.in. -mir czy -sław mają ważne symboliczne znaczenie. 

Słowiańskie imiona, które dawno temu wybierali rodzice dla swoich dzieci, miały za zadanie jak najlepiej oddawać cechy i wartości, którymi dany człowiek później będzie kierować się w dorosłym życiu. Ich brzmienie było drugorzędne, liczyła się symbolika.

• mir - (np. Sławomir) ta końcówka wywodzi się od słowa "pokój", a więc kojarzy się z harmonią, zgodą, spokojem i ugodowością. Zazwyczaj była dobrą wróżbą, choć jest wyjątek tj. imię Kazimierz (od słów "kazić mir"), które oznaczało zakłócanie pokoju i było bardziej ostrzeżeniem.

• sław/ sława - (np. Władysław, Mirosław, Stanisława) - od słowa "sława", miała na celu zapewnienie dziecku dobrej reputacji, uznania, rozgłosu. Miała zwiększać szanse na awans społeczny i ogólny dobry odbiór człowieka.

• mił/ brat/ dziad (np. Bratumił, Sulibrat, Miłodziad) - imiona rodzinne, które miały podkreślać przynależność do danej grupy, rodziny, społeczności, podkreślały dziedzictwo i pokrewieństwo z kimś.

• rad (np. Domurad, Ciecierad) - praktycznie zapomniane, wymarła końcówka imion od słowa oznaczającego "radosny", życzliwy.

• bor/ woj (np. Świętobor, Mściwoj) - te końcówki imion kojarzyły się z walką, jak również z wytrwałością, odwagą, surowością. Były to cechy cenione u wojowników i ogólnie uznawane za raczej pozytywne mężczyzn.

Nie wszystkie imiona słowiańskie dobrze się kojarzyły (tj. wspomniany już Kazimierz), ale ludzie chętnie je nadawali. Był ku temu ważny powód, ponieważ chodziło o to, aby zapewnić dziecku dodatkową ochronę przed złymi mocami i zmylić złe duchy, których nasi przodkowie się obawiali. 

Brzmiały więc one nieprzyjemnie, surowo i zawierały przeczenia tj. np. Nierad, Męcimir czy Przezmir. Nawiązywały do braku czy cierpienia po to, aby nieszczęścia trzymały się z dala od danej osoby.