Nigdy nie rób tego po zimie. Inaczej trawnik zacznie łysieć

Wielu właścicieli ogrodów zbyt wcześnie sięga po kosiarkę, sądząc, że kilka cieplejszych dni w marcu to znak, że trawnik jest gotowy na pierwsze cięcie. To poważne niedopatrzenie, które skutkuje osłabieniem murawy i pojawieniem się trudnych do usunięcia przerzedzeń. Po zimie trawa jest osłabiona, a jej system korzeniowy wymaga czasu na odbudowę. Zbyt szybkie skrócenie źdźbeł ogranicza ich zdolność do regeneracji, a jednocześnie zwiększa ryzyko obumierania roślin. Efektem tego jest nie tylko mniej estetyczny trawnik, ale także konieczność późniejszych, bardziej czasochłonnych zabiegów naprawczych.

Kluczowym czynnikiem decydującym o momencie pierwszego koszenia jest wysokość źdźbeł. Trawa powinna osiągnąć przynajmniej 6-8 centymetrów, zanim zostanie przycięta - w przeciwnym razie rośliny stracą zdolność do efektywnej fotosyntezy. Zbyt niskie koszenie sprawia, że trawnik staje się podatny na przesuszenie oraz choroby. Jest to szczególnie istotne, jeśli murawa doznała uszkodzeń zimowych, na przykład z powodu pleśni śniegowej czy przemarznięć. Skracanie osłabionej trawy to dodatkowy stres dla roślin, który często prowadzi do żółknięcia i powstawania pustych miejsc, wymagających późniejszego dosiewania.

Przeczytaj też: W marcu podlewaj tym piwonie. W sezonie utoną w kwiatach

Nie bez znaczenia pozostają także warunki atmosferyczne. Nawet jeśli wiosenne dni stają się coraz cieplejsze, wciąż mogą pojawiać się nocne przymrozki, zwłaszcza w marcu i na początku kwietnia. Niska temperatura gleby utrudnia korzeniom pobieranie składników odżywczych, a skoszone źdźbła, pozbawione naturalnej ochrony, są bardziej podatne na uszkodzenia i infekcje grzybowe. Pierwsze koszenie warto przeprowadzić dopiero wtedy, gdy temperatura w nocy przestaje spadać poniżej zera, a trawa wyraźnie się zagęściła i osiągnęła odpowiednią wysokość. Optymalnym terminem dla większości trawników jest połowa kwietnia, gdy warunki są bardziej stabilne, a rośliny w pełni gotowe do wzrostu.

Pierwszym krokiem do pełnej regeneracji trawnika po zimie powinno być dokładne oczyszczenie jego powierzchni. Trzeba usunąć zalegające liście, drobne gałęzie i inne pozostałości organiczne tak szybko, jak to tylko możliwe. Choć niektórzy uważają, że opadłe liście mogą użyźniać glebę, w rzeczywistości ograniczają dostęp światła i powietrza do źdźbeł, co utrudnia ich wzrost. Dodatkowo wilgoć gromadząca się pod taką warstwą tworzy idealne warunki dla rozwoju chorób grzybowych, które osłabiają darń. Staranna pielęgnacja wczesną wiosną pozwala uniknąć tych problemów i ograniczyć konieczność późniejszych napraw.

Przeczytaj też: Czas na pobudzenie tulipanów do wzrostu. Dzięki tej odżywcze będą kwitły jak szalone

Gdy trawnik zostanie już oczyszczony, następnym krokiem jest ocena stanu podłoża i wyrównanie powierzchni, jeśli pojawiły się nierówności. Częstym problemem po zimie są wybrzuszenia i zapadnięcia powstałe na skutek zamarzania i rozmarzania gleby, co może prowadzić do uszkodzenia systemu korzeniowego. W takich przypadkach konieczne jest wałowanie, które przywraca równą strukturę podłoża i stabilizuje trawnik. Po wyrównaniu gleby warto przeprowadzić aerację oraz wertykulację - dwa kluczowe zabiegi poprawiające dostęp tlenu do korzeni i usuwające zbite warstwy filcu. Aeracja, polegająca na nakłuwaniu ziemi, pomaga rozluźnić glebę i poprawia jej zdolność do magazynowania wody, natomiast wertykulacja eliminuje nagromadzony martwy materiał, co ułatwia młodym pędom dostęp do składników odżywczych.

Przygotowując trawnik do pierwszego koszenia, nie można zapominać o odpowiednim nawilżeniu gleby oraz nawożeniu, które wspomaga regenerację darni. Po zimie optymalna strategia podlewania to rzadsze, ale obfitsze nawadnianie, które pozwala wilgoci dotrzeć do głębszych warstw gleby, stymulując rozwój korzeni. W kwestii nawożenia kluczowe jest dostarczenie trawie odpowiedniej dawki azotu, który wspomaga jej wzrost i nadaje intensywny zielony kolor. Jednocześnie należy zachować umiar - zbyt duża ilość nawozów może doprowadzić do zaburzenia równowagi mineralnej, co również jest poważnym problemem dla roślin.