Doświadczeni ogrodnicy zimują pelargonie tylko w ten sposób. Mają najładniejsze kwiaty

Najlepszy czas na przenoszenie pelargonii przypada na przełom września i października, zanim temperatury spadną poniżej 10°C. Choć pelargonie mogą wytrzymać chwilowe ochłodzenie, niskie temperatury nocą mogą im poważnie zaszkodzić. Najważniejszym sygnałem do przeniesienia roślin są pierwsze noce z temperaturą zbliżającą się do zera.

Ogrodnicy podkreślają, aby nie czekać z tym zabiegiem zbyt długo. Przemarznięte pelargonie mogą nie przeżyć zimowania nawet w optymalnych warunkach. Jeśli prognozy pogody przewidują szybkie nadejście mrozów, warto zareagować odpowiednio wcześnie.

Zanim przeniesiesz pelargonie, sprawdź je dokładnie pod kątem chorób i szkodników. Zainfekowane egzemplarze nie tylko słabiej zimują, ale mogą też zarazić inne rośliny przechowywane w tym samym miejscu. Usuń zwiędłe liście, przekwitłe kwiaty i martwe pędy. Warto także skrócić pędy do około 10-15 cm - pomoże to roślinie przetrwać zimowy spoczynek, a także ograniczy rozwój pleśni w trakcie przechowywania.

Zobacz również: Ukorzeniacz do pelargonii - wzmocnij kwiaty miksturą z miodu i cynamonu

Pelargonie ogrodowe najlepiej zimują w doniczkach. Jeśli rosną w gruncie, wykop roślinę delikatnie, starając się nie uszkodzić korzeni. Umieść ją w donicy z nową, dobrze przepuszczalną ziemią, bogatą w próchnicę, która będzie sprzyjać zdrowemu zimowaniu. Zadbaj o odpowiednie podłoże - zamiast używać wyłącznie zwykłej ziemi doniczkowej, dodaj perlit lub piasek, by poprawić drenaż. Pelargonie, szczególnie w okresie zimowania, nie tolerują nadmiaru wody.

Optymalne miejsce do zimowania pelargonii to chłodne pomieszczenie o temperaturze 5-10°C. Może to być nieogrzewana piwnica, weranda albo garaż. Najlepiej sprawdzi się jasne miejsce, choć pelargonie potrafią także przetrwać w półcieniu. Rośliny nadal potrzebują światła, ale ich zapotrzebowanie jest znacznie mniejsze niż w sezonie letnim.

Ciekawą, ale rzadziej spotykaną metodą przechowywania pelargonii jest zimowanie w stanie uśpienia, bez gleby. Tę metodą stosują najbardziej doświadczeni ogrodnicy. Roślinę należy wyjąć z ziemi, otrząsnąć z niej jak najwięcej podłoża i zawiesić w chłodnym, przewiewnym miejscu korzeniami do góry. Co kilka tygodni warto lekko zraszać korzenie wodą, by nie dopuścić do ich całkowitego przesuszenia. Na wiosnę pelargonie sadzi się ponownie w ziemi, po wcześniejszym skróceniu pędów.

Pelargonie w trakcie zimowego spoczynku wymagają minimalnej ilości wody. Ziemia nie powinna być mokra, tylko lekko wilgotna. Podlewanie raz na 3-4 tygodnie powinno wystarczyć. Obserwuj rośliny, by zapobiec ich przesuszeniu lub przelaniu - oba przypadki mogą zakończyć się śmiercią rośliny.

W marcu, kiedy dni zaczynają się wydłużać, pelargonie można zacząć stopniowo budzić do życia. W tym okresie zwiększ częstotliwość podlewania i przestaw rośliny w cieplejsze miejsce, ale nie na pełne słońce. To także dobry moment, by przyciąć pędy, które przez zimę mogą być zbyt długie i słabe. Możesz także zacząć nawożenie, stosując nawóz o niskiej zawartości azotu, co sprzyja rozwojowi zdrowych, mocnych pędów. Pelargonie wystawiaj na zewnątrz dopiero po ostatnich przymrozkach, kiedy masz pewność, że nocne temperatury są stabilne.