Świecące grzyby w polskich lasach. To utrapienie dla leśników

Opieńka miodowa to grzyb, który występuje pospolicie w Polsce. Zazwyczaj można ją dostrzec w dość licznych skupiskach wyrastających z drewna drzew liściastych. Często można ją pomylić z opieńką ciemną lub opieńką bezpierścieniową. Opieńkę miodową można znaleźć w lasach, a także ogrodach lub parkach od września do listopada. Uznaje się ją za grzyba jadalnego, jednak przed spożyciem trzeba ją obgotować przez około 20-30 minut. Gotując opieńkę, należy unikać wdychania wydzielanych przez nią oparów. 

Dlaczego opieńka miodowa świeci? Zdolność emisji światła jest dostrzegalna na etapie wzrostu grzyba. Świecącą częścią opieńki są ryzomorfy, czyli struktury mające kształt rozgałęziających się sznurów. Rozrastają się one pod korą zaatakowanych przez grzyba drzew. Bioluminescencja opieńki wynika z pewnych procesów chemicznych. Świecące ryzomorfy można podziwiać od zmierzchu do świtu. 

Opieńka miodowa wydaje się być naprawdę oryginalnym grzybem. Niewątpliwie, dla miłośników niecodziennych zjawisk natury, jest to naprawdę ciekawy gatunek. Niestety, co innego sądzą leśnicy. Dlaczego świecący grzyb jest dla nich prawdziwym utrapieniem? 

Okazuje się, że opieńka miodowa wywołuje u drzew chorobę zwaną opieńkową zgnilizną korzeni. Doprowadza ona do opóźnienia rozwoju rośliny, a następnie do jej obumarcia i śmierci. Z tego względu, pasożytnicza działalność opieńki nierzadko powoduje znaczne straty w uprawach leśnych. W przypadku zaatakowania wielu drzew leśnicy muszą się sporo natrudzić, by usunąć z lasu zarażone opieńkową zgnilizną korzeni drzewa. W wielu sytuacjach choroba rozwija się bardzo intensywnie. Z tego względu, by uniknąć znacznych szkód, leśnicy muszą bardzo szybko reagować.