Imię babci i cioci. Kiedyś biło rekordy popularności, dziś go nie słychać

Przez większą część XX wieku Teresa było jednym z imion wybieranych najchętniej. Wpływało na to kilka zjawisk społecznych i kulturowych, a przede wszystkim silne zakorzenienie w tradycji religijnej i literackiej. Nie bez znaczenia była też moda na imiona nacechowane powagą i spokojem, tak charakterystyczna dla starszych pokoleń. Wreszcie obecność wielu znanych Teres w życiu publicznym, wzmacniało prestiż tego imienia.

W Polsce przez dekady wpływy religijne miały ogromne znaczenie przy wyborze imion. Teresa była obecna w kalendarzu w kilku wariantach, a postaci takie jak św. Teresa z Ávili czy św. Teresa z Lisieux odgrywały dużą rolę w kulturze duchowej. Tym samym imię zyskiwało pozytywny wydźwięk i naturalną popularność.

Teresa była bardzo często nadawanym imieniem w latach 40., 50. i 60., dlatego dziś większość osób kojarzy je z mamami, babciami i ciociami. To imię, które łatwo przywołuje w pamięci wspomnienia domowych rozmów, rodzinnych uroczystości i zwyczajnej codzienności. W tym właśnie tkwi jego wyjątkowość. Nie wymagało "przyzwyczajenia się" - było naturalne, bliskie i łatwe w użyciu. W dawnych czasach doceniano je, tak samo jak inne imiona brzmiące stabilnie i statecznie. 

Cykliczność w nadawaniu imion jest naturalna. Imiona popularne w latach 60. i 70. wracają zazwyczaj po 70-80 latach przerwy. Jeśli ten schemat się utrzyma, Teresa ma szansę na powrót w kolejnych dekadach. Już teraz można zauważyć coraz większe zainteresowanie mionami klasycznymi - rodzice chętniej sięgają po Zofię, Helenę czy Antoninę. Wszystko wskazuje na to, że również Teresa doczeka się swojego renesansu.

Choć dziś na placach zabaw rzadko usłyszymy Tereskę, to imię nie straciło swojej siły. Pozostaje ważną częścią polskiej tradycji, świadectwem minionych pokoleń i ich gustów. Kryje w sobie spokój, delikatność oraz elegancję, która nie przemija wraz z modą.