Zbierz liście teraz, a będą miały najlepszy smak i aromat. Orzeźwienie gwarantowane

Okazy mięty można łatwo zidentyfikować. Wyróżniają się nie tylko świeżym i aromatycznym zapachem, ale także charakterystycznym wyglądem. Mają przeciwległe liści i kwadratowe łodygi. 

Długie łodygi mięty rosną w górę. Następnie pochylają się, a korzenie tworzą się tam, gdzie łodygi stykają się z glebą. Właśnie to umożliwia mięcie intensywne rozmnażanie się. Roślina zachęca zapylaczy za sprawą małych – białych lub fioletowych kwiatów, intensywnie kwitnących latem.

Mięta to roślina, która agresywnie się rozprzestrzenia. Dlatego trzeba oddzielać ją od zwykłych grządek ogrodowych. W innym przypadku mięta zacznie zabierać innym roślinom kluczowe składniki odżywcze, a następnie je zarastać.

Dobrym sposobem zarówno w kontekście uprawy w ogrodzie, jak i w domu, jest umieszczenie mięty w pojemnikach. Ułatwia to pielęgnację i ogranicza ryzyko, że bylina swoją agresywnością zahamuje rozwój pozostałych uprawianych roślin.

Najlepszy czas na sadzenie mięty przypada na okres po ostatnich przymrozkach (Zimnych ogrodnikach/ Zimnej Zośce). Roślina nie jest wtedy narażona na zamarznięcie i będzie mogła w pełni wykorzystać rzęsiste opady deszczu, charakterystyczne dla tej pory roku.

W naszym kraju najlepsza pora na sadzenie mięty przypada na koniec kwietnia i początek maja – w zależności od prognozy pogody. Wtedy zazwyczaj nie występują już przymrozki i można spokojnie posadzić miętę.

To kiedy mięta rośnie najlepiej, zależy od warunków, w których zostanie zasadzona. Mięta może być sadzona zarówno w pomieszczeniu, jak i na zewnątrz. Gleba powinna być dobrze przepuszczalna i wilgotna. Roślina dobrze rozwija się w pełni lub w części nasłonecznionych miejscach. Sadząc miętę, należy zadbać o to, aby bryła korzeniowa znajdowała się całkowicie pod ziemią, przykryta warstwą gleby o grubości co najmniej od 3 do 6 centymetrów.

Sadzonki mięty lub małe okazy rośliny należy umieścić obok siebie, zachowując odstęp od 40 do 60 centymetrów. Ze względu na to, że mięta ma płytki system korzeniowy, prace powinny przebiegać sprawnie, nie trzeba kopać zbyt głęboko przed zasadzeniem rośliny. Mięta przystosowuje się do większości rodzajów gleby. Jednak najlepiej rozwija się na żyznej ziemi o pH od lekko kwaśnego do obojętnego. 

Kolejny etap to podlewanie mięty. Gleba, na której znajdzie się roślina powinna być stale lekko wilgotna. Sygnał, że należy nawodnić ziemię, ogrodnik otrzymuje wtedy, gdy górna część ziemi (na głębokość ok. 1 cm) jest sucha. 

Odpowiednią porą na podlewanie jest wczesny ranek. Wtedy mięta ma zapewnioną wilgoć, niezbędną do przetrwania w trakcie ciepłego dnia. Jeśli hodowca uprawia miętę w domu, to może zdecydować się na ustawienie doniczki/ pojemnika z rośliną na tacce wypełnioną wodą z kamykami. Przyda się to szczególnie w trakcie suchych, zimowych miesięcy.

Sposobem na pielęgnację mięty jest systematyczne zbieranie czubków rośliny. Wyrywa się przy tym łodygi, które rosną w niepożądanym przez ogrodnika kierunku. Żeby utrzymać miętę w zwartej kępie, trzeba przycinać małe kwiatki, zanim w pełni rozkwitną. 

Zbieranie mięty również należy przeprowadzać przed pojawieniem się kwiatów. Łodygi można przedtem uciąć w dowolnym czasie, nad poziomem pierwszej lub drugiej warstwy liści. Dzięki temu będzie można pozbyć się pożółkłych liści i wspierać rozwój nowych i świeżych. Zaleca się, aby wykonać w sezonie do 3 zbiorów.

Ważnym elementem pielęgnacji rośliny, jest jej systematyczne przesadzanie. Miętę trzeba przenosić co 3-4 lata. Umożliwi to ogrodnikowi nie tylko zachowanie odpowiedniej dynamiki upraw, ale też sprawi, że mięta będzie utrzymywać mocny, miętowy zapach i smak. 

Pomimo tego, że mięta jest zdrowa dla człowieka, to nie jest tak w przypadku psów i kotów. Dlatego warto dowiedzieć się o możliwych konsekwencjach zdrowotnych związanych ze spożyciem rośliny przez zwierzaki. Mylące może być to, że domowe pupile lubią zapach mięty.

Toksyczne zarówno dla kotów, jak i psów mogą być olejki eteryczne zawarte w mięcie. Objawami zatrucia u zwierzaków są wymioty, a także biegunka. Jeśli hodowca podejrzewa, że kot lub pies spożył miętę, to powinien udać się do weterynarza. Skutkiem zatrucia może być nawet niewydolność wątroby.

Warto też wyjaśnić, dlaczego mięta czernieje w wodzie, na przykład w trakcie przygotowywania lemoniady. Nie należy się tym martwić. Jest to efekt reakcji chemicznej. 

Liście mięty czernieją w wodzie ze względu na to, że zachodzi proces utleniania. Tlen wchodzi w reakcję z enzymami i powoduje ciemnienie liści. Oprócz tego połączenie wody i niskiej temperatury przyspiesza utratę chlorofilu. Dochodzi też do rozpadu tkanek roślinnych poprzez rozwój bakterii.

Czy można uniknąć czernienia mięty w wodzie? Jest to możliwe i istnieje kilka sposobów, z których można skorzystać. Należy użyć w tym celu wody destylowanej lub filtrowanej. Woda z kranu ma inny skład, a niekiedy i zanieczyszczenia, które sprzyjają rozwojowi bakterii i utlenianiu. 

Czernienie można też zatrzymać, dodając nieco kwasu do wody – soku z cytryny lub octu. Nie należy też umieszczać zbyt dużej ilości liści w dzbanku lub butelce. To dlatego, ponieważ zatrzymuje to cyrkulację powietrza.