Zwierzęta, o których istnieniu nie wiedziałeś. Te gatunki wciąż zaskakują

Pewne zwierzęta od zawsze fascynują ludzi swoją wyjątkową naturą i nietypowym wyglądem, do tego stopnia, że niektóre z nich stały się nawet symbolem wybranych kultur. Oto zwierzęta, o których istnieniu nie wiedziałeś.

Wilk grzywiasty jest największym psowatym Ameryki Południowej. Z wyglądu przypomina on nieco dużego lisa o czerwonawym futrze. Jest on zakwalifikowany jako gatunek zagrożony wyginięciem.

Często określany jest jako "czerwony lis na szczudłach" ze względu na swoje podobieństwo do lisa, ale i dlatego, że jest od niego o wiele wyższy i ma zdecydowanie dłuższe kończyny tylne i przednie

Futro wilka grzywiastego jest czerwonawo-brązowe, pomarańczowe na bokach i czarne na grzywie. Grzywa wilka jest niezwykle istotna, ponieważ gdy jest on w sytuacji zagrożenia i chce udowodnić swojemu przeciwnikowi, że jest od niego silniejszy, włos na grzywie gwałtownie się jeży. Sprawia to, że profil wilka wydaje się dzięki temu groźniejszy i automatycznie zniechęca przeciwnika do ataku.

Co ciekawe, wilk grzywiasty jest również znany ze swojego charakterystycznego zapachu, dzięki któremu uzyskał przydomek "skunksa wśród wilków".

Kura jedwabista zaliczana jest do rasy kur czubatych. Charakteryzuje ją nietypowy dla kury wygląd. Sprawił on, że europejscy marynarze, którzy pierwszy raz zobaczyli tę rasę, myśleli, że to skrzyżowanie królika i kury. Rasa żyje w Chinach już od ponad 1000 lat, a w samej Europie od paru wieków, odkąd kupcy przewieźli ją w te rejony.

Kura jedwabista występuje w wielu odmianach kolorystycznych, m.in. białej, czarnej, niebieskiej, żółtej czy czerwonej. Kury ważą od 1 kg do 1,6 kg, więc zalicza się je częściej do ras karłowatych.

Zwierzę to nie tylko z wyglądu przypomina maskotkę, ale i ma bardzo miły i przyjazny charakter. Co więcej, łatwo ją oswoić, a nawet można nauczyć ją wielu sztuczek np. chodzenia po ręce.

Tanuki to ssak zamieszkujący lasy, najczęściej położone w pobliżu zbiorników wodnych lub terenów podmokłych. Pierwotnie zasiedlał on wschodnią Azję, ale w latach trzydziestych XX wieku zamieszkał w Europie. Jest to zwierzę najbardziej aktywne w nocy lub o zmroku, więc rzadkością jest dostrzeżenie go w ciągu dnia.

Tanuki porusza się dość wolno, ale potrafi wpinać się na drzewa. Niektóre osobniki, zwłaszcza te zamieszkujące północne regiony zapadają w sen zimowy, który trwa od listopada do marca, ale może być przerywany w cieplejsze dni.

Co ciekawe, postać tanuki ma również swoje odniesienie w kulturze. Tworzy się jego podobizny jako maskotki, totemy lub talizmany, które mają przynosić szczęście. W swojej baśniowej wersji zwierzęta te są w naturze one podobne do bake-neko i lisów i podobnie jak one, potrafią zmieniać postać i przybierać kształty przedmiotów, roślin, innych zwierząt, a nawet i zmieniać się w ludzi, najczęściej w mnichów.

Jest to niezwykły motyl, należący do rodziny motyli paziowatych i pochodzący z Azji Południowej i Południowo-Wschodniej. Obejmuje on setki gatunków występujących na całym świecie.

Jest to nietypowy owad, który swoją unikalność zawdzięcza temu, jak lata. Wygląda on, jakby pływał w powietrzu. Spowodowane jest to jego schematem lotu, który jest wirujący i wynika z tego, że skrzydła motyla są bardzo małe w porównaniu do długości ciała.

Pangolin to największy przedstawiciel rodziny łuskowców. Prawie całe jego ciało z wyjątkiem brzucha i głowy pokryte jest dużymi, tępo zakończonymi łuskami. Pomiędzy nimi wystają szczeciny. Gatunek ten jest zagrożony wyginięciem i przypisuje się mu bardzo wysokie ryzyko wymarcia w stanie dzikim w niedalekiej przyszłości.

Zwierzę to prowadzi naziemny tryb życia, ale często kopie nory i ukrywa się w nich. Co ciekawe, pangolin nie posiada zębów, a pokarm w jego przypadku miażdżony jest w żołądku. Jednak nie stanowi to problemu dla tego osobnika, ponieważ żywi się on wyłącznie owadami, przede wszystkim mrówkami.

Pomimo braku zębów, pangolin świetnie broni się przed drapieżnikami, w tym między innymi przed tygrysami, dzięki nietypowej budowie swojego ciała. Okazuje się bowiem, że zwierzę to w momencie zagrożenia zwija się w kulkę, chroniąc pozbawiony łusek brzuch oraz wystawiając ostre krawędzie łusek na zewnątrz.